Stopy glinu

Aluminium w postaci czystego metalu ma niewystarczające właściwości mechaniczne. Przez dodanie do niego jednego lub kilku metali/niemetali tworzy się stopy i w ten sposób uzyskuje żądane właściwości.


Rodzaje stopów glinu
Tak powstałe stopy aluminium dzieli się na:
1. odlewnicze – zawartość pierwiastków stopowych w nich wynosi 5-25%; głównie są to krzem, magnez i miedź. Zaletą ich jest dobra lejność i mały skurcz. Dzięki temu możliwe jest wykonywanie z nich części o skomplikowanych kształtach oraz cienkich ściankach.
2. do obróbki plastycznej – o mniejszej zawartości pierwiastków stopowych; głównie są to: miedź, magnez, mangan, krzem, nikiel, żelazo, cynk, chrom i tytan.

Według innego podziału są stopy utwardzalne (właściwości wytrzymałościowe są podobne do wielu stali) i nieutwardzalne wydzieleniowo.


Właściwości stopów glinu
Związki powstałe przez stop aluminium z innymi metalami charakteryzują korzystne parametry konstrukcyjne, czyli stosunek wytrzymałości do ciężaru właściwego, który jest nawet większy niż dla stali. Dzięki lekkości stosuje się je w konstrukcjach, dla których ciężar jest najistotniejszym czynnikiem, czyli w samochodach, samolotach, przemyśle energetycznym, transportowym, stoczniowym, górniczym, spożywczym, chemicznym oraz w budownictwie. Inne zalety to: większa niż dla stali udarność w niskich temperaturach, mała gęstość, duża plastyczność, dobra przewodność cieplna i elektryczna, odporność na korozję i ścieranie. Niekorzystną cechą tych stopów jest niska wytrzymałość zmęczeniowa i niska temperatura topnienia.

Zastosowanie stopów glinu
Ze związków powstałych przez stop glinu wytwarzane są: części maszyn, pojemniki i puszki, wykończenia, ozdoby, felgi aluminiowe, odlewy narzędzi, sprzęt AGD, tablice drogowe, elementy nośne ciężarówek, statków, mostów, części samolotów, maszyn, sprzęt sportowy.