Technologia CNC - zarys historii

Człowiek od zarania dziejów dążył do doskonałości i stałego ulepszania codziennej rzeczywistości. Dlatego też niemal każde stulecie przynosiło nowe i bardziej skomplikowane rozwiązania w zakresie techniki, co w konsekwencji doprowadziło do rewolucji technologicznej. Przykładem może być technologia CNC, która na przestrzeni wieków przeszła duże zmiany - od prototypowych tokarek starożytnych do zaawansowanych urządzeń sterowanych w sposób całkowicie automatyczny.


Technologia CNC (Computerized Numerical Control) to sterowanie numeryczne przy użyciu komputera, które w głównej mierze odnosi się do urządzeń wykorzystywanych w obróbce (na przykład frezarki lub tokarki). Pierwsze tego typu obrabiarki powstały już w latach 40-tych ubiegłego wieku. Pierwsze maszyny nie miały jeszcze możliwości programowania, a ich działanie opierało się na pewnej z góry określonej sekwencji ruchów (tak zwana technologia hard-wired).

Dopiero na początku lat 50-tych zaczęły powstawać urządzenia NC (czyli sterowane numerycznie), do programowania których wykorzystywano dziurkowane taśmy i karty. Pierwsze urządzenie tego typu powstało w amerykańskim Massachusetts Institute of Technology (przy współpracy z US Air Force), a za jego pomysłodawcę uważa się Johna T. Parsonsa.

Szybki rozwój technologii sprawił, iż prace nad urządzeniami tego typu nie stały w miejscu. Już w latach 70-tych XX wieku pojawiły się możliwości używania komputerów do sterowania tymi maszynami. W ten sposób powstała technologia CNC, która w początkowej fazie bazowała na typowym sprzęcie NC, a komputer wykorzystywała przede wszystkim do obliczeń i ewentualnej edycji.

Lata 80-te ubiegłego wieku to kolejny przełom w rozwoju technologii CNC - w urządzeniach zaczęto wykorzystywać mikrokomputery, co umożliwiło precyzyjne i bardzo dokładne programowanie. Od tego czasu urządzenia bazujące na sterowaniu komputerowym zaczęły pojawiać się w niemal każdej dziedzinie gospodarki, co znacznie ułatwia pracę i jednocześnie podnosi jakość usług.